Donald Tusk
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przewodniczący klubu parlamentarnego PO od 5 listopada 2005 do 5 grudnia 2006, wicemarszałek Senatu IV kadencji w latach 1997–2001, wicemarszałek Sejmu IV kadencji w latach 2001–2005, senator IV kadencji, poseł na Sejm I, IV, V, VI kadencji, kandydat na urząd Prezydenta RP w 2005.
Spis treści[ukryj] |
Wykształcenie
W 1976 został absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W 1980 ukończył studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Jego praca magisterska dotyczyła kształtowania się legendy Józefa Piłsudskiego w przedwojennych czasopismach.Działalność opozycyjna w PRL
Wcześnie zaangażował się w działalność opozycyjną wobec komunistycznej władzy. Jako student historii Uniwersytetu Gdańskiego uczestniczył w tworzeniu Studenckiego Komitetu Solidarności, co było reakcją na zamordowanie w Krakowie przez Służbę Bezpieczeństwa Stanisława Pyjasa. Rozpoczął także współpracę z Bogdanem Borusewiczem i Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża, organizując grupy samokształceniowe i kolportaż wychodzącej poza cenzurą prasy i literatury.Był współtwórcą Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Gdańsku. W trakcie strajku w sierpniu 1980 organizował grupy studenckie, by 30 sierpnia tego roku rozpocząć działania na rzecz nowej organizacji studenckiej. Stał się inicjatorem i jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (późniejszy NZS). Kilka miesięcy później został przewodniczącym "Solidarności" w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika "Samorządność". Był jednym z najbliższych współpracowników jej naczelnego redaktora Lecha Bądkowskiego, pisarza, przywódcy ruchu kaszubskiego i pierwszego rzecznika "Solidarności". Pisał do kaszubskiego miesięcznika "Pomerania". Za działalność opozycyjną został pozbawiony pracy w państwowej firmie. Przez 7 lat utrzymywał się z pracy fizycznej w założonej przez Macieja Płażyńskiego spółdzielni "Świetlik".
Działalność polityczna w III RP
Kongres Liberalno-Demokratyczny
Należał do założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W 1991 został przewodniczącym KLD, który w wyborach parlamentarnych w tym samym roku zdobył 37 mandatów w Sejmie, a Donald Tusk został jednym z posłów I kadencji. Kierowana przez niego partia znalazła się w opozycji wobec rządu Jana Olszewskiego. Po przegłosowaniu wotum nieufności wobec tego gabinetu w 1992 był jednym z inicjatorów zawiązania koalicji parlamentarnej siedmiu ugrupowań politycznych, która powołała rząd Hanny Suchockiej.Kiedy po upadku rządu Hanny Suchockiej odbyły się w 1993 przedterminowe wybory, jego partia nie przekroczyła 5% progu i nie dostała się do Sejmu.
Unia Wolności
W kwietniu 1994 został jednym z wiceprzewodniczących Unii Wolności, powstałej po połączeniu się KLD z Unią Demokratyczną. W wyborach parlamentarnych w 1997 otrzymał mandat senatora z ramienia UW i znalazł się w koalicji popierającej rząd Jerzego Buzka. Został wicemarszałkiem Senatu IV kadencji. Na początku 2001 po przegraniu rywalizacji o stanowisko przewodniczącego UW z Bronisławem Geremkiem odszedł z partii.Platforma Obywatelska
24 stycznia 2001 wspólnie z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim założył Platformę Obywatelską, działającą początkowo jako komitet wyborczy. W wyborach w tym samym roku PO uzyskała w sejmie 65 mandatów, stając się największym klubem opozycyjnym. Donald Tusk objął urząd wicemarszałka Sejmu IV kadencji. Maciej Płażyński, który został pierwszym przewodniczącym partii, odszedł z niej w 2003. Od 1 czerwca 2003 Donald Tusk sprawuje funkcję przewodniczącego PO.Wybory parlamentarne i prezydenckie 2005
2 maja 2005 zadeklarował zamiar ubiegania się o urząd Prezydenta RP w wyborach w tym roku z ramienia Platformy Obywatelskiej. Poparcia udzieliło mu Stowarzyszenie "Młodzi Demokraci". Jego sztab wyborczy został zarejestrowany 23 czerwca. W pierwszej turze wyborów, 9 października, poparło go 5 429 666 wyborców (36,33%) i zgodnie z przedwyborczymi sondażami dało mu to nieznaczne zwycięstwo nad Lechem Kaczyńskim.Kwestia biografii Józefa Tuska, dziadka Donalda Tuska, stała się przyczyną kontrowersji podczas kampanii wyborczej. Należący do PiS poseł Jacek Kurski w wypowiedzi dla tygodnika "Angora" stwierdził, że poważne źródła na Pomorzu mówią, że dziadek Tuska zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu. Donald Tusk natychmiast temu zaprzeczył, twierdząc, że jego dziadek nigdy nie służył w Wehrmachcie. Później okazało się, że Józef Tusk rzeczywiście został wcielony do armii niemieckiej, ale nie wstąpił do niej jako ochotnik, lecz został powołany do pełnienia służby wojskowej jako obywatel Niemiec (którym stał się automatycznie z chwilą aneksji Wolnego Miasta Gdańska do III Rzeszy)[1]. 14 listopada tego samego roku poseł Jacek Kurski ponownie został przywrócony jako członek PiS[2].
W drugiej turze, 23 października 2005, Donald Tusk otrzymał 7 022 319 głosów, czyli 45,96% ważnych głosów przy frekwencji 50,99%, przegrywając wybory z Lechem Kaczyńskim.
Również w wyborach parlamentarnych Platforma Obywatelska przegrała trzema punktami procentowymi z PiS i została partią opozycyjną do rządu Kazimierza Marcinkiewicza. Po porażce wyborczej Donald Tusk pozostał liderem swojej partii (potwierdził to partyjny zjazd w maju 2006). Został posłem V kadencji zdobywając w wyborach parlamentarnych 79 237 głosów[3]. Objął stanowisko przewodniczącego klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. Pełnił tę funkcję do 5 grudnia 2006, kiedy to zastąpił go Bogdan Zdrojewski. 9 listopada 2005 został członkiem Komisji Łączności z Polakami za Granicą.
Wybory parlamentarne 2007
W wyborach parlamentarnych w 2007 przewodniczący PO ubiegał się o mandat poselski w okręgu warszawskim, uzyskując ponad 534 tysiące głosów (46,62% wszystkich głosów oddanych w okręgu), co stanowi najlepszy indywidualny wynik w historii wyborów do Sejmu w III RP. Liderzy list wyborczych dwóch głównych konkurujących ugrupowań, tj. Jarosław Kaczyński (PiS) i Marek Borowski (LiD), otrzymali odpowiednio 273 684 oraz 75 493 głosów.W trakcie kampanii wyborczej Donald Tusk uczestniczył w debatach telewizyjnych z Jarosławem Kaczyńskim i Aleksandrem Kwaśniewskim. Sztab wyborczy PO zwrócił się także do Radia Maryja, proponując debatę z udziałem Donalda Tuska na antenie rozgłośni[4], jednak nie uzyskał jasnej odpowiedzi od Radia Maryja i Telewizji Trwam.
Prezes Rady Ministrów
23 października 2007 zarząd krajowy PO zdecydował, że Donald Tusk będzie kandydatem partii na urząd Prezesa Rady Ministrów. 9 listopada odebrał od prezydenta Lecha Kaczyńskiego akt desygnacji na premiera. 16 listopada wraz z proponowanym składem Rady Ministrów został powołany i zaprzysiężony na Prezesa Rady Ministrów. 24 listopada jego rząd uzyskał wotum zaufania od Sejmu.2 maja 2008 wystąpił ze swoim pierwszym orędziem telewizyjnym.
Życie prywatne
Donald Tusk jest żonaty z Małgorzatą, ma dwójkę dzieci: Michała (ur. 1982), dziennikarza "Gazety Wyborczej", oraz Katarzynę (ur. 1987), uczestniczkę programu TVN Taniec z gwiazdami. Mieszka w Sopocie. Interesuje się i uprawia amatorsko piłkę nożną[5].Imię Donald nadał mu jego ojciec, również Donald (1930–1972) z zawodu stolarz. Ojciec zmarł w wieku 42 lat, gdy Donald Tusk kończył szkołę podstawową. Matka, Ewa Tusk (1934–2009), zmarła w wieku 75 lat[6]. Młodszym bratem jego ojca był znany gdański artysta rzeźbiarz Bronisław Tusk ps. Buni (1935–2000). Dziadek Józef Tusk (1907–1987) był polskim urzędnikiem kolejowym, więźniem hitlerowskiego obozu Stutthof, żołnierzem Armii Polskiej na Zachodzie, był także wcielony do Wehrmachtu. Po wojnie pracował jako lutnik. Drugi dziadek Franciszek Dawidowski jako robotnik przymusowy pracował przy Wilczym Szańcu, gdzie podczas wypadku stracił oko[7].
Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia
- Nagroda Kisiela (2002)
- Tytuł Człowieka Roku 2005 od Federacji Regionalnych Związków Gmin i Powiatów RP (wspólnie z Jarosławem Kaczyńskim)
- Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru (2008)
- Honorowy obywatel Łęczycy
- Wiktor 2007 w kategorii Najpopularniejszy polityk
- Człowiek Roku 2008 według tygodnika "Wprost"[8]
- Nagroda Karola Wielkiego (2010)[9]
- Nagroda im. Vaszka i Anny Marii Polak (2010)[10]
Publikacje
- Był sobie Gdańsk, Gdańsk 1997
- Idee gdańskiego liberalizmu, Gdańsk 1998
- Solidarność i duma, Gdańsk 2005
Przypisy
- ↑ 61 lat po zbrodni. rmf.fm, 12 grudnia 2000. [dostęp 13 grudnia 2009].
- ↑ Jacek Kurski znów w PiS, PO zaskoczona. gazeta.pl, 14 listopada 2005. [dostęp 13 grudnia 2009].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 29 kwietnia 2010].
- ↑ Tusk w Radio Maryja?. wp.pl, 8 października 2007. [dostęp 13 grudnia 2009].
- ↑ Jak premier Tusk kiwa kolegów. dziennik.pl, 2 sierpnia 2008. [dostęp 13 grudnia 2009].
- ↑ Zmarła matka premiera Donalda Tuska. gazeta.pl, 7 kwietnia 2009. [dostęp 13 grudnia 2009].
- ↑ Polityk straconych szans. wprost.pl, 24 października 2005. [dostęp 13 grudnia 2009].
- ↑ Tusk człowiekiem roku według "Wprost". rp.pl, 2 lutego 2009. [dostęp 13 grudnia 2009].
- ↑ PAP: Tusk laureatem nagrody Karola Wielkiego. rp.pl, 16 stycznia 2010. [dostęp 16 stycznia 2010].
- ↑ Donald Tusk nagrodzony w Pradze. wyborcza.pl, 28 lipca 2010. [dostęp 29 lipca 2010].
Źródła
- Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 29 kwietnia 2010].
- Nota biograficzna na stronie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. [dostęp 29 kwietnia 2010].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz